ευοχθώ

εὐοχθῶ, -έω (ΑΜ) [εύοχθος]

μσν.

(κατά τον Ευστ.) «ἐπὶ καλοῑς κοπιάω»

αρχ.

έχω αφθονία αγαθών, βρίσκομαι σε καλή κατάσταση, ευημερώ.